В Варшаве прошла премьера спектакля по книге политзаключенного адвоката Максима Знака "Зекамерон". Театральная группа "Вольныя Купалаўцы" поставили спектакль по рассказам Знака, билеты на спектакль на оба дня раскупили за один день. Планируются показы спектакля в июне.
Мы попросили зрителей спектакля поделиться впечатлениями. Отдельно благодарим Юрия Козикова за помощь в подготовке материала.
Мы попросили зрителей спектакля поделиться впечатлениями. Отдельно благодарим Юрия Козикова за помощь в подготовке материала.
Юры Козікаў. Адвакат, пазбаўлены права на прафесію, абараняў Максіма Знака
Паспрабую быць аб'ектыўным.
Пастаноўка вельмі спадабалася, я лічу што зроблена прафесійна, моцна эмацыйна. Удалося захаваць атмасферу, якую Максім у кнізе хацеў перадаць, і ўзбагаціць яе за кошт ігры акцёраў, музычнай часткі і візуалізацыі. Білеты разляцеліся за 1 дзень на 2 спектаклі, на прэм'еры аншлаг, новыя сеансы людзі чакаюць - гэта лепшы паказчык актуальнасці.
Прыемна было бачыць шмат вольных людзей з жывымі вачымя, але пагутарыць ні з кім не ўдалося яшчэ і таму, што пасля пастаноўкі я выйшаў зусім разарваны эмоцыямі, успамінамі і думкамі, у гэтым, вядома, заслуга тэатра.
Па самой імпрэзе (пастараюся без спойлераў, таму што ўжо анансаваныя ў чэрвені новыя паказы): быў заяўлены жанр "Турэмнага кватэрніка", мне здаецца, што ўдалося быць у канцэпцыі на 100%. Кватэрнік - гэтае ж падзея нефармальная, якая аб'ядноўвае адначасова выступоўцаў і гледачоў. Вельмі шчыльны глядзельны і эмацыйны кантакт. І ён атрымаўля. Калі трэба маўчаць і думаць - зала маўчала, калі смяяцца - смяялася, калі апладзіраваць - апладзіравала…
Пастаноўка звязала шэраг апавяданняў са зборніка Максіма Знака "Зекамерон" у адзіную імпрэзу. Музыка стала базавым злучальным элементам, а песні таксама дапаўнялі паказаныя сюжэты. Змест і эмоцыі падкрэсліваліся лаканічнасцю акцёрскага складу, рэквізіту, светлавых і гукавых эфектаў.
Апавяданні "Зекамерона" - гэта такія эмацыйныя арэлі, дзе боль суседнічае з радасцю, асбурд з сэнсам, безвыходнасць з надзеяй. Змест здаецца знешне простым, але за гэтай прастатой часта хаваюцца сур'ёзныя філасофскія пытанні, пра якія не гавораць услых. Увага нададзена такім дэталям, якія звычайна не заўважаюцца людзьмі на волі, таму што мы ўсё бяжым, працуем, вучымся... У пастаноўцы падкрэсленыя гэтыя дзіўна дакладныя паралелі, якія знаходзяць героі аповедаў. Добра перададзена думка пра важнасць знайсці сабе мэту, занятак, каб заставацца чалавекам і не сысці з розуму ў найцяжкіх умовах.
Атрымалася перадаць кантраст несвабоды знешняй і свабоды унутранай герояў, гэта барацьба дае рух сюжэтам. Максім Знак - юрыст, таму без юрыдычных адсылак проста немагчыма, тут відавочна і не вельмі раскрываецца сутнасць прававога дэфолту, пра які Максім казаў яшчэ калі быў адвакатам на волі. Тым хто яшчэ не чытаў "Зэкамерон" - не варта баяцца: канцылярскай мовы ў апавяданнях, як і пастаноўцы, няма, напісана і зыграна для людзей) І кніга, і пастаноўка звяртаюцца да шырокага кола людзей. Ведаю, што ў некаторых ёсць свядомыя ці несвядомыя асцярогі чытаць/глядзець творы пра несвабоду, "Зэкамерон" - гэта прыклад іншага твора, які чытаецца і адчуваецца без празмернага гнятлівага характару.
Зборнік "Зэкамерон" - гэта такі пэчворк з апавяданняў, і задача перад аўтарамі пастаноўкі і акцёрамі складалася няпростая, бо трэба было паказаць арганічную адзіную кампазіцыю. Перавага зборніка ў тым, што можна развіваць спектакль, мяняючы апавяданні (сюжэты), - і іх узаемадзеянне будзе даваць іншую эмоцыю. У пастаноўцы выкарыстаныя толькі некаторыя апавяданні, што дадаткова матывуе прачытаць у тым ліку непаказаныя сюжэты. Цікавая знаходка кантраста з 2 моў: героі ў камеры размаўляюць па-беларуску, а вось тыя, хто за яе межамі – па-руску. Яшчэ варта адзначыць наяўнасць субтытраў па-польску, што дазваляе пастаноўцы быць зразумелай і для замежнага гледача і большасць сюжэтаў таксама па сутнасці будуць яснымі не толькі беларусам.
Акцёры і аўтары імпрэзы беражліва ставіліся да першакрыніцы, змены і музычныя творы арганічна ўпісаліся ў фармат. Выдатная ігра акцёраў, сапраўдных прафесіяналаў, дазволіла ўцягнуць кожнага гледача ў сумеснае дзеянне ў рамках адзінай прасторы. Гледачы не адчувалі сябе толькі гледачамі ці гасцямі. Пастаноўка скончылася авацыямі залы і бясконцымі апладысментамі для ўсіх, хто мае дачыненне да "Зэкамерона".
Словы глыбокай падзякі ўсім, хто мае дачыненне да пастаноўкі! І рэкамендацыі да наведвання новых імпрэз!
Пастаноўка вельмі спадабалася, я лічу што зроблена прафесійна, моцна эмацыйна. Удалося захаваць атмасферу, якую Максім у кнізе хацеў перадаць, і ўзбагаціць яе за кошт ігры акцёраў, музычнай часткі і візуалізацыі. Білеты разляцеліся за 1 дзень на 2 спектаклі, на прэм'еры аншлаг, новыя сеансы людзі чакаюць - гэта лепшы паказчык актуальнасці.
Прыемна было бачыць шмат вольных людзей з жывымі вачымя, але пагутарыць ні з кім не ўдалося яшчэ і таму, што пасля пастаноўкі я выйшаў зусім разарваны эмоцыямі, успамінамі і думкамі, у гэтым, вядома, заслуга тэатра.
Па самой імпрэзе (пастараюся без спойлераў, таму што ўжо анансаваныя ў чэрвені новыя паказы): быў заяўлены жанр "Турэмнага кватэрніка", мне здаецца, што ўдалося быць у канцэпцыі на 100%. Кватэрнік - гэтае ж падзея нефармальная, якая аб'ядноўвае адначасова выступоўцаў і гледачоў. Вельмі шчыльны глядзельны і эмацыйны кантакт. І ён атрымаўля. Калі трэба маўчаць і думаць - зала маўчала, калі смяяцца - смяялася, калі апладзіраваць - апладзіравала…
Пастаноўка звязала шэраг апавяданняў са зборніка Максіма Знака "Зекамерон" у адзіную імпрэзу. Музыка стала базавым злучальным элементам, а песні таксама дапаўнялі паказаныя сюжэты. Змест і эмоцыі падкрэсліваліся лаканічнасцю акцёрскага складу, рэквізіту, светлавых і гукавых эфектаў.
Апавяданні "Зекамерона" - гэта такія эмацыйныя арэлі, дзе боль суседнічае з радасцю, асбурд з сэнсам, безвыходнасць з надзеяй. Змест здаецца знешне простым, але за гэтай прастатой часта хаваюцца сур'ёзныя філасофскія пытанні, пра якія не гавораць услых. Увага нададзена такім дэталям, якія звычайна не заўважаюцца людзьмі на волі, таму што мы ўсё бяжым, працуем, вучымся... У пастаноўцы падкрэсленыя гэтыя дзіўна дакладныя паралелі, якія знаходзяць героі аповедаў. Добра перададзена думка пра важнасць знайсці сабе мэту, занятак, каб заставацца чалавекам і не сысці з розуму ў найцяжкіх умовах.
Атрымалася перадаць кантраст несвабоды знешняй і свабоды унутранай герояў, гэта барацьба дае рух сюжэтам. Максім Знак - юрыст, таму без юрыдычных адсылак проста немагчыма, тут відавочна і не вельмі раскрываецца сутнасць прававога дэфолту, пра які Максім казаў яшчэ калі быў адвакатам на волі. Тым хто яшчэ не чытаў "Зэкамерон" - не варта баяцца: канцылярскай мовы ў апавяданнях, як і пастаноўцы, няма, напісана і зыграна для людзей) І кніга, і пастаноўка звяртаюцца да шырокага кола людзей. Ведаю, што ў некаторых ёсць свядомыя ці несвядомыя асцярогі чытаць/глядзець творы пра несвабоду, "Зэкамерон" - гэта прыклад іншага твора, які чытаецца і адчуваецца без празмернага гнятлівага характару.
Зборнік "Зэкамерон" - гэта такі пэчворк з апавяданняў, і задача перад аўтарамі пастаноўкі і акцёрамі складалася няпростая, бо трэба было паказаць арганічную адзіную кампазіцыю. Перавага зборніка ў тым, што можна развіваць спектакль, мяняючы апавяданні (сюжэты), - і іх узаемадзеянне будзе даваць іншую эмоцыю. У пастаноўцы выкарыстаныя толькі некаторыя апавяданні, што дадаткова матывуе прачытаць у тым ліку непаказаныя сюжэты. Цікавая знаходка кантраста з 2 моў: героі ў камеры размаўляюць па-беларуску, а вось тыя, хто за яе межамі – па-руску. Яшчэ варта адзначыць наяўнасць субтытраў па-польску, што дазваляе пастаноўцы быць зразумелай і для замежнага гледача і большасць сюжэтаў таксама па сутнасці будуць яснымі не толькі беларусам.
Акцёры і аўтары імпрэзы беражліва ставіліся да першакрыніцы, змены і музычныя творы арганічна ўпісаліся ў фармат. Выдатная ігра акцёраў, сапраўдных прафесіяналаў, дазволіла ўцягнуць кожнага гледача ў сумеснае дзеянне ў рамках адзінай прасторы. Гледачы не адчувалі сябе толькі гледачамі ці гасцямі. Пастаноўка скончылася авацыямі залы і бясконцымі апладысментамі для ўсіх, хто мае дачыненне да "Зэкамерона".
Словы глыбокай падзякі ўсім, хто мае дачыненне да пастаноўкі! І рэкамендацыі да наведвання новых імпрэз!
Яна Галаган. Праваабаронцы "Вясны"
Спектакль па кнізе Максіма Знака з яго рэальнымі турэмнымі гісторыямі — добрая магчымасць перадаць складанае жыццё палітвязняў простымі словамі і мастацкім падыходам. Але ў смешныя моманты прыходзілася сябе вяртаць у рэчаіснасць, нагадваючы, што прама цяпер тысячы такіх гісторыяў пішуцца ў засценках месцаў зняволення. Але ўсё ж такі атрымалася нават крыху выдахнуць, калі разумееш, што нават у тых умовах людзі смяюцца, мараць, сварацца па бытавых пытаннях, і што ўвогуле жыццё працягваецца.
Але асабліва кранальным момантам былі словы Максіма, прысвечаныя ягоным блізкім. Калі чуеш звяртанне да сына, які "цяпер мусіць выхоўваць сябе замест бацькі", якога пазбавалі волі проста таму, што так камусьці захацелася, сэрца разбіваецца ўшчэнт.
Але асабліва кранальным момантам былі словы Максіма, прысвечаныя ягоным блізкім. Калі чуеш звяртанне да сына, які "цяпер мусіць выхоўваць сябе замест бацькі", якога пазбавалі волі проста таму, што так камусьці захацелася, сэрца разбіваецца ўшчэнт.
Надежда. Юрист
Я читала «Зекамерон» какое-то время назад и мне было интересно как это можно реализовать на сцене. В романе сто коротких историй и понятно, что все истории не уложить в один спектакль, но те, что были отобраны режиссёром и воплощены актерами, на мой взгляд прекрасно проиллюстрировали произведение. Хорошо подобрана сцена (или так получилось). На первом ряду ты как будто присутствуешь в этой хаце (камере), абшчак (стол в камере) стоит прямо перед тобой и сидящие за ним как будто бы разговаривают и обсуждают что-то прямо с тобой.
Все знают, что Максим автор сотен песен и стихов, играет на гитаре. Была гитара и на сцене. В спектакль вплетены песни и мне кажется это была отличная идея позвать для исполнения одной из ролей Владимира Пугача, лидера J:Mors.
Было смешно, зал часто смеялся, ведь Максим очень позитивный человек и даже в такой непростой, несправедливой ситуации и в таком безнадежном месте смог сохранить и передать нам свой юмор. От некоторых историй подступали слезы и даже было слышно, как в зале начинали шмыгать носом. Было грустно от патовости происходящего и от осознания того, что Максим и многие другие политические заключенные всё ещё там, в этом сюре.
Я бы сказала, что это была премьера с налётом грусти. Грусти от того, что автор романа не присутствовал на премьере. Но я очень рада, что голос Максима, которого изолировали от всех и устроили режим инкоммуникадо, прозвучал теперь и со сцены. Спасибо Купаловцам и всем, кто каким-то образом поучаствовал в реализации этого спектакля.
Все знают, что Максим автор сотен песен и стихов, играет на гитаре. Была гитара и на сцене. В спектакль вплетены песни и мне кажется это была отличная идея позвать для исполнения одной из ролей Владимира Пугача, лидера J:Mors.
Было смешно, зал часто смеялся, ведь Максим очень позитивный человек и даже в такой непростой, несправедливой ситуации и в таком безнадежном месте смог сохранить и передать нам свой юмор. От некоторых историй подступали слезы и даже было слышно, как в зале начинали шмыгать носом. Было грустно от патовости происходящего и от осознания того, что Максим и многие другие политические заключенные всё ещё там, в этом сюре.
Я бы сказала, что это была премьера с налётом грусти. Грусти от того, что автор романа не присутствовал на премьере. Но я очень рада, что голос Максима, которого изолировали от всех и устроили режим инкоммуникадо, прозвучал теперь и со сцены. Спасибо Купаловцам и всем, кто каким-то образом поучаствовал в реализации этого спектакля.
